Als een familie mij vraagt om het afscheid van een overleden geliefde vast te leggen dan ben ik blij dat ze daar toe besloten hebben. Ik weet immers hoe waardevol het fotoalbum later is. Het is het laatste dat nog tastbaar is van de dag van het afscheid. En daar in alle rust op terug kijken geeft steun om het verdriet toe te laten, om herinneringen op te halen en geeft kracht om door te gaan.

Toch merkte ik bij deze uitvaart dat veel mensen die aanwezig waren bij het afscheid vreemd opkeken toen ik bezig was met fotograferen. Een heel normale reactie want wie verwacht er nou een fotograaf bij een uitvaart? Dat vinden veel mensen nog steeds raar.

Voor mij is dan het belangrijkste om zo onopvallend mogelijk aanwezig te zijn om later deze mensen te kunnen laten zien dat het helemaal niet raar of eng is om in het album het afscheid terug te zien.

En wat was het fijn om dit waardige afscheid voor de nabestaanden vast te mogen leggen. Zoals ze met haar geleefd hadden namen ze ook afscheid van haar: vol liefde, respect en eerbied.

Toen ik later naar huis reed stonden er drie (!) regenbogen aan de hemel. Het verbaasde mij niets…